Свако од нас би волео да буде вечно млад или дете које никад не одрасте.
Човек се рађа са жељом да буде срећан, да живи дуго и доживи дубоку старост. Али понекад се та младост прерано заврши и никад се не остари. Свака старост је драгоцена и пуна успомена. Дуг живот се не мери временом већ оним чиме је био испуњен у младости. Свако ко жели да се сећа лепих дана мора да дочека старост. Не треба је мрзети и не стидети се ње већ помоћу ње продужити лепоту живота. Мудро је прихватити, јер си прешао дуг пут, научио многе ствари и постао богат искуством. Само тако стари дани ће бити дуги и мирни. Да би човек дуго живео мора да упозна старост и радује се сваком новом дану.
Зато свако од нас треба да воли старост, да је чека и дочека. Само тако ће му живот бити дуг и срећан.
Милан Спасић, 6.разред, ОШ „4. октобар“, Глогоњ